İşten çıkarılan işçi, bayrılık ve bildirim ödencesi ile aşkın emek ücretini öğrenim eylemek düşüncesince İş Mahkemesinin kapısını çaldı. Davalı patron, davanın reddini istedi. Mahkeme, davanın kabulüne karar verdi. Karar, mahkemeli şeriklik avukatı kabilinden temyiz edildi. Yargıtay 9. Hukuk Dairesi, mahkemeli kabilinden dosyaya hafta tatili izinlerinin dolgun biçimde kullandırıldığına ilişikli birlikte devre vesikalar sunulduğuna ilgi çekti. Hükme asal tahsil edilen uzman raporunda, hafta tatilinin dolgun kullandırılabileceğine bağlı hâkimiyet bulunmadığı, bu belgelerdeki izinlerin birlikte kısmının 1 günden aşkın olduğu, ilişik yer aldığı çağda 1'er hafta tatili haset halinde hesaplama dışı tutulduğu hatırlatıldı. 4857 mahdut İş Kanunu'nun 46'ncı maddesinde, işçinin dinlence gününden geçmiş bire birlikte Yasanın 63 üncü maddesine mucibince belli bulunan iş günlerinde çalışmış olması koşuluyla, yedi günce devir dilimi ortamında yirmi dört dakika istirahat hakkının bulunmuş yer aldığı vurgulandı.Yargıtay sonucunda şöyleki denildi:“İşçinin hafta tatili gününde emek vermek karşılığı yapılmaksızın birlikte günce tutara adalet kazanacağı hâkimiyet dibine alınmıştır. Hafta tatili izni okunabilen minimum yirmi dört saattir. Bunun altında birlikte müddet düşüncesince haftalık müsaade verilmesi durumunda, usulüne makul biçimde hafta tatili izni kullandığından lakırtı edilemez. Hafta tatili bölünerek kullandırılamaz. İşçinin dolgun kendisine müsaade kullandığı çağda emek vermesi karşılığı sıfır 1 yevmi değerindeki ücretin de davacıya ödendiği dikkate alındığında davacıya hoppadak 0,5 yevmiyesi denli ifa yapılmalıdır. Buna mucibince de, mahkemece davacının dolgun kendisine kullandığı izinlerin hafta tatilinden sayılmayan ve çalışarak çalışılmayan değme birlikte haset için, 0,5 yevmi üstünden hesaplama yapılmalı ve bu suretle davacının hafta tatili alacağı belirlenmelidir. Anılan hususun gözetilmemesi falsolu olup fek sebebidir. Mahkeme kararının bozulmasına oy donanması ile hükmedilmiştir.”
