Iraklı gencin Avrupa imgesel biçimsiz prosedür görmüş olduğu sığınmacı kampında kabusa dönüştü

Bağdat

1999 Bağdat tevellütlü ve rüştiye mezunu Cebir, orak ayı ayında ülkesini ayrılma ederek, insanoğlu kaçakçıları kanalıyla evvel Belarus’a gitti, peşi esna kanuni sıfır yollarla Litvanya’ya denli ulaşabildi.

Ancak Iraklı gailesiz kalmış olduğu kampta güç dirim koşulları ve biçimsiz muameleye dayanamayarak doğacak bulamadığı ülkesine değiştirmek durumunda kaldı.

Cebir, güç ve umutsuzlukla sonuçlanan yolculuğunu Bağdat’ın eş-Şule bölgesindeki ata evinde AA muhabirine anlattı.

"Irak’ta rüya görmediğim düşüncesince ülke dışına değişik doğacak aramaya çalıştım." diyen Cebir, "Yüzlerce gailesiz kabilinden burada okusam da çalışsam da müşterek bilinçlilik elde edemeyeceğimi biliyorum. Ailem, Irak’ı ayrılma etmeme karşıydı. Onlara dü haftalık yolculuğa çıkıp arka döneceğimi söyledim." biçiminde konuştu.

"Hapishaneden kaçarken gene hapishanede berhayat olmak istemedim"

Bir kadro arkadaşla Belarus Büyükelçiliği'nden ara sınav aldıklarını ve 3 güneş içinde bu ülkeye vardıklarını aktaran Cebir, şu biçimde bitmeme etti:

"Burada da 4 güneş içinde müşterek insanoğlu kaçakçısıyla tanışarak apayrı yere gitmeye çalıştık. Litvanya sınırına akla yatkın yola çıktık ve oradaki askeri yeri müşterek tane hiç ve duyurulmayan biçimde geçerek ülkeye antre yaptık. Benim hedefim; oradan Almanya’ya geçmekti. Ancak Litvanya’ya antre esnasında arkadaşlarımdan birisi kamerasıyla fon almaya çalışınca askerler peşimizden koşarak bizi yakaladılar ve sığınmacı kampına bıraktılar. Kamptaki askerler bizlere aşırı biçimsiz davranıyordu. Yemek ve meşrubat dair teessürat vardı ve ayrımcılığa verilen kalıyorduk. Askerler bize; ‘Siz Araplar teröristsiniz ’diyordu ve bizi sopayla dövüyordu, cezaevi yaşartıcı doğal kavara caba kullanıyorlardı. Üzerimize kapik caba salıverdiler. Kaldığım kampın iri kısmı 2003 sonrası dünyaya mevrut Iraklı gençlerden oluşuyordu. Ben, hapishaneden (Irak) kaçarken orada da hapishanelerde berhayat olmak istemedim ve hali görür görmez arka deveran sonucu aldım."

Kamptaki biçimsiz muameleye dirlik demonstrasyon önleyen arkadaşlarından dü bireyin kayıplara karıştığını özetleyen Cebir, kendilerinden hala salık alınmadığını söyledi.

Ali Şakir Cebir, Iraklıların birlikte Suriye, Afganistan ve Afrika ülkelerinden de gençlerin kamplarda olduğunu kaydetti.

Irak’a değiştirmek istediğini bildirince de Irak makamları çeşidinden arka getirildiğini tabir fail Cebir, şuan yapım materyali satan müşterek dükkanda çalışarak, 3 erkek, 2 kız, ata ve anneden oluşan ailesinin geçimine araştırma görevlisi olmaya çalışıyor.

Sağ gözünü harpte kaybeden baba

Genç Cebir’in 62 yaşındaki babası Şakir Cebir de, Irak’ta gençlerin geleceğinden bulut duyduğunu tabir ederek, "Irak’ta çoluk çocuk hamaliye caba yapması imkansız durumda. Bu ülkede gençlere uğur boncuğu düzentileme fırsatı ve olanağı bulunmuyor. Hepsi ülkeden uzaklaşmak istiyor. Ben, gelişigüzel şeye karşın oğlumun ülke dışına kaçmasını istemiyordum fakat tutamadım da. Evi, bu yaşta kurduğum müşterek tezgahta göveri satarak geçindiriyorum. 17 sene Musul'a ilişkin Sincar, Telafer ve Baac’da askeriye yaptım. İran-Irak Savaşı’nda iyi gözümü kaybettim fakat şu an maaşım caba yok." sanarak konuştu.